ładowanie zawartości
EN

Stal na instalacje odgromowe

16-08-2017

Na instalacje odgromowe stosuje się austenityczną stal nierdzewną zawierającą średnio 16-18%Cr, 8-10%Ni – gatunek 1.4301 typu AISI 304 – V2A i bardziej odporne na korozję, dzięki dodatkowi 2-3% molibdenu, gatunki 1.4401/1.4404/1.4571 typu AISI 316/316L/316Ti – V4A.
Wymogi dla materiałów stosowanych na instalacje uziemiające określono w normie PN-EN 62561-2 Elementy urządzenia piorunochronnego (LPSC), Część 2: Wymagania dotyczące przewodów i uziomów. Dostawca bednarki, drutu do takiego zastosowania przedstawia odpowiednie Świadectwo jakości – deklarację zgodności z normą PN-EN 62561-2 swojego wyrobu, gwarantując tym samym typ zastosowanego materiału. Na jego podstawie można potwierdzić gatunek stali nierdzewnej. Należy żądać od kontrahenta przedstawienia takiego dokumentu celem weryfikacji.
Jeżeli projektant nie definiuje gatunku stali nierdzewnej, to dość poważny błąd podobny do braku oznaczenia w każdym innym materiale. Z drugiej strony wykonawca dla tak określonych wymogów może dobrać gatunek będący stalą nierdzewną jeżyli jego użycie jest dopuszczone przez normy dla instalacji uziemiających. W praktyce najczęściej stosuje się gatunku V2A i V4A, gdzie V4A dla bardziej wymagających warunków korozyjnych.
Dobór materiałów, które będą bezpośrednio zakopane w gruncie, dla stali nierdzewnych powinien odbywać się na podstawie charakterystyki przewodnictwa elektrycznego (rezystywność) i stężenia chlorków w glebie, które wspólnie determinują odporność korozyjną stali nierdzewnej. Więcej na ten temat w: „Stal nierdzewna do pracy w gruncie” (http://stalenierdzewne.pl/730/stal-nierdzewna-do-pracy-w-gruncie).
Pod względem możliwości rozpoznania danego gatunku stali nierdzewnej, to nie jest to możliwe tylko na podstawie wyglądu. Najłatwiej dokonać rozróżnienia między niemagnetyczną stalą austenityczną a magnetyczną stalą ferrytyczną. Reakcja na magnes dla stali nierdzewnej ferrytycznej będzie taka jak dla stali węglowej, natomiast dla stali nierdzewnej austenitycznej zdecydowanie słabsza, jeżeli wystąpi, co zależy od formy wyrobu stalowego i stopnia jego umacniania przez obróbkę plastyczną na zimno. Wyroby bardziej umocnione zgniotem na etapie produkcji (druty, pręty) mają większe własności magnetyczne niż produkty płaskie (blachy).
Gatunki austenityczne V2A i V4A można rozpoznać między sobą po obecności molibdenu, stosując prosty test chemiczny wykrywania molibdenu, opisany w: „Test do rozróżniania różnych gatunków stali nierdzewnych (304 i 316)” (http://www.stalenierdzewne.pl/1073/test-do-rozrozniania-roznych-gatunkow-stali-nierdzewnych-304-i-316)

Zespół stalenierdzewne.pl
Zbigniew Brytan